دژ کوه حسن آباد
فاصله کمی از شهر حسن آباد و روستای دستجرد قرار دارد. بر روی تپه سنگی طبیعی بنا شده که بر فراز آن کاملاً دشت اطراف قابل مشاهده می باشد. این سازه شامل جهار برج می باشد که در فاصله نه چندان دور از یکدیگر قرار دارد. از این چهار برج دو برج (اولی و آخری) از وضعیت مناسبی برخوردار است و دو برج دیگر تخریب شده وفقط بخشی از دیوار آن در قسمت پایه ها باقی مانده است.
مصالح بکار رفته در تمام برجها خشت های بزرگ مربوط به دوره ساسانی است اما در این برج دوقلو؛ یکی که از قطر بیشتری برخوردار می باشد دارای معماری لانه زنبوری است . جنس تپه همان گونه که ذکر شد از جنس سنگ است آنهم آهکی و رسوبی سخت واگر چه امکان استفاده از سنگ در ساخت وجود داشته اما چون سنگ ها می بایست به سختی جدا و خورد می شد توان و زمان زیادی را می طلبید ، این در حالی بود که در نزدیکی تپه امکان دسترسی به خاک مناسب و آب جهت زدن خشت وجود داشت واین نسبت به استفاده ازسنگ مقرون به صرفه تر می نمود و به عبارتی استفاده از خشت در تمام سازه های هم دوره دژکوه مرسوم بوده است ؛ بررسی تک تک برجها نشان می دهد که همه در یک دوره ساخته شده اما از دو یا چند کارگاه خشت زنی استفاده شده است چون اندازه خشتها متفاوت است.
بررسی ظاهری برجی که دارای معماری لانه زنبوری است نشان می دهد که احتمالاً این برج در یک برهه زمانی تغییر کاربری پیدا کرده و از مصالح سازه قبلی جهت ایجاد سازه فعلی جهت نگهداری کبوتر استفاده شده است و این یعنی اینکه اول این سازه ،کبوترخانه نبوده و شکل آن کاملاً شبیه به برجهای دیگر بوده است . جهت ایجاد برجها از نیروی انسانی قابل توجهی استفاده شده است چرا که پس از ساخت خشت ، انتقال خشت هایی به این بزرگی به روی تپه نیز نیروی زیادی را می طلبیده است که منطقی ترین روش استفاده از قطار انسانی و دست به دست کردن خشت ها تا بالای تپه بوده است که این انگیزه مذهبی و نظامی را تقویت می کند .